Artykuły

Sensacje mają to do siebie, że się zdarzają. Zdarzają, ale z założenia nie są stanem permanentnym. Taką mini-sensacją było może upokorzenie Unii Leszno w Gorzowie. W Gorzowie, w którym leszczynianie zawsze przecież poczynali sobie bardzo dzielnie. Tym razem nawet duńskie gwiazdy "Byków" były bezradne, jak zgubione w hipermarkecie dzieci. Kiedy jednak spojrzeć na skład Stali, można zadać sobie pytanie, czy w pojedynkach z kimś spoza wielkiego trio (Unibax, Tarnów, Falubaz) kiedykolwiek padnie niższy wynik? Obudził się Dudek (12+2), obudził się Protasiewicz (10+1) - i Falubaz nie zostawił złudzeń na częstochowskim torze. Jeżeli ktoś uważał, że stan z pojedynku z Tarnowem to wykładnia formy zielonogórzan, chyba jest w błędzie. To, że Leon Madsen nie zdobędzie w Mościcach więcej niż 30 puktów, można było z dużą dozą prawdopodobieństwa przewidzieć. Martwić to mogą się we Wrocławiu. Była drużyna na papierze słaba, ale waleczna, wręcz nadambitna. Zimą wzmocniono ją Janowskim i Pavlicem - teraz jest... nijaka. Gdzie jest Woffi? Gdzie są krzywki Petera Johnsa? Bo gdzie jest Batchelor, to widzimy dobrze. W ciemnej jest... stronie mocy. Jeżeli defekt rywala, jadącego po kolejne 5-1, ratuje od wyniku 62-28, to niezależnie od klasy tego rywala, to wstyd. Polaryzuje nam się ta liga. Już po drugiej kolejce.